استرس

استرس، فشار عصبی یا فشار روانی

 روان‌شناسی به معنی احساس نوعی فشار و تنش عصبی است. تنش و هر محرکی که در انسان، ایجاد تنش کند، استرس‌زا نامیده می‌شود. مقدار کمی استرس می‌تواند دارای فوایدی از جمله افزایش تحرک و انگیزه در افراد باشد. این نوع استرس، استرس مثبت نامیده می‌شود.[۲] استرس شدید می‌تواند علاوه بر ایجاد مشکلات و بیماری‌های روانی مانند افسردگی، باعث ایجاد مشکلات بدنی مانند سردردهای تنشی و افزایش احتمال ابتلا به سرطان، سکته قلبی و سکته مغزی در افراد شود.[۳] عامل ایجاد استرس ممکن است عاملی درونی یا عاملی محیطی باشد. این عوامل همچنین می‌تواند در افراد مختلف، متفاوت باشد و عاملی برای فردی ایجاد استرس کند؛ ولی در فرد دیگر، ایجاد استرس نکند. مشکلات مربوط به اقتصاد، کار یا تحصیل، تغییر شغل، نقل مکان به یک شهر جدید، ازدواج، بازی‌های پرتَنش، مرگ نزدیکان، و وجود یک بیماری بااهمیت در خانواده، از جمله عوامل بیرونی ایجاد فشار عصبی هستند.

علائم استرسِ شامل

اضطراب،

مشکلات خواب

، عرق کردن،

از بین رفتن اشتها و مشکل در تمرکز و حافظه است.

نشانه‌های استرس

کم‌حوصلگی

، سردرد،

تغییر ضربان قلب،

خستگی جسمی،

خشم و پرخاشگری

، بی‌خوابی،

فشار در سینه،

اختلال گوارشی، سوزش معده، عرق کردن

، خشکی دهان،

بی‌اشتهایی،

داغ شدن یا سرد شدن بدن،

غمگینی

، لرزش بدن،

میل به سیگار،

از دست دادن تمرکز،

احساس سرگیجه

، تغییر تنفس،

تکرر ادرار

، کم شدن حافظه

، دردهای بدنی

پراکنده، آه کشیدن

، تمایل به تنهایی

، آشفتگی، التهاب و نیز سرخ شدن پوست صورت…

فیزیکی:

مشکل در خوابیدن،

گرفتگی عضالنی،

سردرد، درد قفسۀسینه،

ناراحتی معده، اسهال یا یبوست

، افزایش ضربان قلب،

دست های سرد و مرطوب،

احساس خستگی مفرط،

تنفس سریع، لرز، تیک و .

عاطفی:

اعتماد به نفس پایین

، بیتفاوتی

، تحریکپذیری،

ترس

، احساس گناه،

نگرانی،

عصبانی احساس اضطراب و وحشت

 بیقراری یا افسردگی رفتاری:

مصرف الکل یا مواد مخدر، افزایش مصرف سیگار، اختالالت خواب، کاهش حافظه، منزوی شدن، بی حوصلگی، عالقه نداشتن به کار، پرخاشگری، جویدن ناخن، بازی با موی سر شناختی: مشکل در تمرکز، افکار منفی، گیجی و اشتغال ذهنی، اشتباهات مکرر، کم دقتی،بهانهجویی، ناتوانی در به خاطر آوردن حوادث، ضعف در تصمیمگیری[۴] راهکارهای مقابله با تنیدگی یکی از راه‌های مقابله با عوامل فشار، شهامت برخورد با واقعیت است: باید هر رویدادی را که اتفاق می‌افتد بپذیریم و پس از پذیرش در آن پدیده، به دنبال حکمت و مصلحتی باشیم و روی موضوع، بدین صورت بنگریم که چگونه از آن اتفاق به صورت مثبت، بهره‌برداری کنیم؛ یعنی همه چیز می‌تواند به یک فرصت، تبدیل شده و قابل استفاده باشد. اگر انسان نتواند واقعیت‌ها را بپذیرد و از آن، در جهت مثبت استفاده کند دچار حالتی می‌شود که اصطلاحاً به آن تحلیل‌رفتگی یا به اصطلاح عامه، بریده می‌گویند. علائم تحلیل‌رفتگی عبارت‌اند از: احساس از دست دادن کنترل کارها، عدم علاقه، نداشتن احساس خوبی از کار و شغل خود، بها ندادن به کار، احساس عدم کفایت، احساس تقصیر و کوتاهی داشتن، تمایل به بی‌اعتبار کردن کار، احساس نامؤثر بودن، کج‌خُلق شدن، آداب و معاشرت را رها کردن، در حالت شدید، تحلیل‌رفتگی نیز احساس قدرناشناسی از سوی دیگران، احساس اینکه فرد می‌خواهد همه چیز را رها کند و سر به بیابان بگذارد، بروز می‌یابد. یکی از راهکارها حمایت اجتماعی است و اینکه دوستانی داشته باشیم که با وجود کاستی‌های موجود در کارمان ما را تأیید کنند. یکی دیگر از راهکارها حمایت اطلاعاتی است دوستانی داشته باشیم که به ما اطلاعات بدهند یا تجربه‌های خود را در اختیار ما قرار دهند. حمایت‌های مالی نیز در برخی موارد می‌تواند از شدت فشار بکاهد. یکی دیگر از راه‌های مقابله با فشار، به وجود آوردن انطباق است. با ایجاد نگرش مثبت در خود نیز می‌توانیم خیلی از رویدادها را انگ فشار نزنیم. تقویت «هوش هیجانی» که همان توانایی اداره و به‌کارگیری صحیح احساسات در راه مثبت و سازنده است نیز به کنترل استرس، کمک می‌کند.[۸] بی‌گمان، زیربنای بخش بزرگی از بیماری‌های جسمی و پریشانی‌های روانی، میزان تحمل فشار روانی و ناتوانی فرد برای مقابله با آن است؛ هر چند بسیاری از شغل‌های امروزی، فشار روانی را نیز همراه خود دارد؛ ولی دست‌اندرکاران آن می‌دانند که چگونه با چنین فشارهای تنش‌زایی مقابله کنند و با وجود محرک‌های فشارزایی که در کار روزانه با آن روبه‌رو می‌شوند، می‌دانند که چگونه از آثار زیان‌آور آن، دوری گزینند؛ اما برخی از افراد شاغل، بدین اندازه، توانایی یا امکان لازم برای مقابله یا فرار از محرک‌های تنش‌زا را ندارند و همواره در معرض این محرک‌ها هستند. چنین افرادی، گرفتار فرسودگی شغلی می‌شوند و مشکل خود را در زمینه‌های گوناگون شناختی، هیجانی و رفتاری نشان می‌دهند. دوری از محل اضطراب، باعث آرامش فکر شده و فرصتی برای رویارویی با مشکل، فراهم می‌آورد.[۹] زمانی‌که اضطراب وجود شما را فرا می‌گیرد، نفس‌های عمیق بکشید، این کار، باعث کاهش اضطراب می‌گردد.[۹] تمرکز بر یادگیری، بهترین راهکار است. یادگیری می‌تواند به معنای انتخاب مهارت‌های جدید، جمع‌آوری اطلاعات نو یا جستجوی چالش‌های فکری باشد. پرداختن به فعالیت‌های یادگیری، افراد در محیط کار را از تأثیرات مخرب استرس، از جمله، احساسات منفی، رفتارهای غیراخلاقی و فرسودگی شغلی، دور می‌کند